کینه را چون تاجی از بدبینی بر سر گذار
محاسبه کن چه چیزهایی رو تحمل می کنیم و چه چیز هایی رو تحمل نمی کنیم
امیدی به کنترل بر همه چیز نداشته باش
از بخشیدن تو نامه رسون قرمزپوش عاجزم

گوشه ای رو بگیر وگرنه همه چیز سقوط می کنه
توجیه ها رو تکذیب کن و تنهایی رو تا پایان بچسب
گوشه ای رو بگیر وگرنه همه چیز سقوط می کنه
ترس از اشتباه، حد نهایی مجازات

زحل طلوع خواهد کرد،یک یا ده را انتخاب کن،ثابت قدم باش وگرنه از پا می افتی

گوشه ای رو بگیر وگرنه همه چیز سقوط می کنه
توجیه ها رو تکذیب کن و تنهایی رو تا پایان بچسب

زحل طلوع خواهد کرد، دوباره تکرار می شود
زحل طلوع خواهد کرد، یک، ده، بیخبر از خسارات وارد شده

کینه را چون تاجی از بدبینی بر سر گذار
محاسبه کن چه چیزهایی رو تحمل می کنیم و چه چیز هایی رو تحمل نمی کنیم
امیدی به کنترل بر همه چیز نداشته باش
از بخشیدن تو نامه رسون قرمزپوش عاجزم

کینه رو چون تاجی بر سر گذار
نا امید از کنترل،ناتوان از بخشش،عمیق تر ته نشین
شرح دادن،محدود شدن،کنترل کردن و عمیق تر ته نشین شدن

زحل برگشته تا همه چیز رو نشونت بده
بهت اجازه بده انتخاب کنی بعد از این چه چیز هایی رو نمی خوای ببینی
تورو مثل سنگی پایین پرت کنه یا بالا ببرتت
مثل بچه ای معصوم و نورانی ولت کنه

زحا برگشته تا تورو مثل کودکی بالا ببره یا پرتت کنه پایین
تا انقدر ازت بکشه تا انتخاب کنی که ولش کنی

سنگ رو رها کن
بگذار اقیانوس بگیرتت و به محکمی مقدر و سردی تبدیلت کنه
سنگ رو رها کن
بگذار آب این کینه های قدیمی رو ببوسه و به طلا تبدیل کنه

There are no words.

از یکنواختی فرار می کنم
تکان دهنده و هولناک
آیا این یک آزمون است؟باید باشد
وگرنه نمی توانم ادامه دهم
از دست دادن صبر از بس رفتن نیروی حیات
رفتار این دیوانه یکم قدیمیه
اما من همچنان استاده ام
خون خود را می دهم اما ایمانم را نگه می دارم
و همچنان ایستاده ام
تا پایان صبر می کنم
 تا پایان صبر کنیم
صبور باش
اگر پاداشی برای گرفتن وجود نداشت
و آغوش پر مهری منتظرم نبود
در این مسیر خسته کننده
تا حالا بریده بودم
اگر امید به درمان
آسیبو شکست پیش آمده در طول
ابن مسیر خسته کننده نبود
تا حالا بریده بودم
و من هنوز نبریدم ... من هنوز می تونم
صبدر باش
من باید این رو به خودم تلقین کنم
 تا پایان باید صبر کرد

می دانم تکه ها مناسبند زیرا که کنار رفتنشان را تماشا کرده ام
آفت زده و سوخته، ذاتا متفاوت
قصد وصال با خلوص نیت، روح های دو عاشق را به حرکت در می آورد
وقتی که آزموده می شویم ارتباطمان از بین می رود
نوری که پشتیبان عشقمان بود اکنون فاصله ای بین ما به وجود آورده است
پس،ما نمی توانیم منتظر پایانی باشیم که ارتباط ما در آن از بین رفته
می دانم که تکه ها مناسبند چرا که فرو ریختنشان را دیده ام
بی گناه،کسی را نمی توان سرزنش کرد،نه اینکه نمی خواهم
به کسی اشاره کنم،دیگران را سرزنش کنم، تا واژگونی معبد را نظاره کنم
تا تکه هارا کنار هم برگردانم،ارتباط بینشان را بازیابم
شعری که از جنگ و جدال بین ما سروده می شود
و قابل تقدیر است
زیبایی را در ناسازگاری می یابد
زمانی بود که تکه ها مناسب بودند، اما دیدم که به گوشه ای پرت شدند
آفت زده و سوخته، فرونشانده با طمع مان
من محاسبه کردم و خطرات حدس دوممان را بشناسیم
محکوم به خرد شدنیم مگر آنکه رشد کنیم و ارتباطمان را نیرو بخشیم
سکوتی سرد در پی خشکاندن
هر گونه حس مهربانی است
بین عاشقان با ایمان،بین برادران با ایمان
 

بسیارصمیمی و خیلی گرم
این حالتی است که الان دارم
بغلت می کنم ای حقیقت موجود
این حالتی است که الان دارم
مبهوت و امیدوار
متعجب و دیوانه وار امیدوار
به سختی بیاد می آوریم که قبل از این لحظه ی مهم چه اتفاقی افتاد
انتخاب می کنیم که اینجا باشیم،صبر می کنیم،در درون نگه می داریم...
این جسم من رو نگه داشته و بیادم می آره که اینجا تنها نیستم
این جسم من رو مجبور می کنه که جاودانگی رو حس کنم
همه ی این رنجها خیالیه

به سختی بیاد می آوریم که قبل از این لحظه ی مهم چه اتفاقی افتاد
کی اومد یا چی شد
انتخاب می کنیم که الان اینجا باشیم، صبر می کنیم و در درون نگه می داریم
این حقیقت مقدس این تجربه مقدس
این جسم، این جسم من رو نگه داشته
یادم بیار که من در این جسم تنها نیستم
این جسم من رو نگه داشته، احساس جاودانگی
همه ی این رنجها خیالیه
زنده، من
تو این حقیقت مقدس، تو این تجربه مقدس
انتخاب می کنیم که اینجا باشیم ...
با این حکایت آشنا می چرخیم
می چرخانیم و دور هر تجربه ی جدیدی می تنیم

این رو مثل یه هدیه ی مقدس قبول کن
و شانس زنده بودن
و نفس کشیدن رو جشن بگیر
این جسم من رو نگه داشته، من نابودی خودم رو بیاد میارم
ای فرصت رو غنیمت بشمار، و یادت باشه که ما جاودانه ایم
همه ی این رنجها یه فریب بیش نیست

در نخستین مرحله ی رشدم همه چیز را سیاه و سفید می بینم
سپس سرخ و زرد پدیدار می شوند به سویم می آیند تا چشمانم را باز کنم
هم چنان که در پایین، همان قدر در بالا و ماوراء تصور می کنم
فراسوی مرزهای خرد کشیده شده ام
تلاش کن حجاب (تعصب) را برداری کنار رفتن آن را تماشا کن
فرا اندیشی و تحلیل زیاد
جسم را از ذهن مجزا می کند
بصیرتم را از دست می دهم
فرصت ها را از دست می دهم و باید
اراده ی خویش را تقویت کنم تا لحظه را حس کنم تا راهی به بیرون مرزها حس کنم
در نخستین مرحله ی رشدم همه چیز را سیاه وسفید می بینم
سپس سرخ و زرد تا به من نشان دهند که خیلی بیش ازاین هست
و به من ندا می دهد تا به این امکانات بیکران نگاه کنم
ارادهی مرا تقویت کن تا این لحظه را که مرا به گذر از مرز بر می انگیزد حس کنم
دستانم را باز می کنم تا هر پیشامدی را در آغوش بگیرم
دستانم را باز می کنم تا هرآنچه می آید را در آغوش گیرم
غریزه ی خود را با اشتیاق می پذیرم تا نظم را دریابم
تا اندازه ی وصالت را حس کنم
تا به خلوتی روم و اشک ریزم
تا وحی را لمس کنم،قدرت را درک کنم و زیبایی را شهادت دهم
تا در سرچشمه خود را غسل دهم
تا بر مارپیچ الوهیتمان بچرخم و همچنان انسان باشم
با پاهایم بر فراز زمین
خویش را در میان اصوات گم می کنم
و کاملا باز به درون جذبش می کنم
حرکتش را از میان پوستم حس می کنم
وسعت می یابم و دستانم را دراز می کنم
تلاش می کنم تا به سیر تصادفی یا هر آنچه مرا سردرگم خواهد کرد دست یابم
و از خواستمان پیروی می کنم و خود را به باد می سپارم
فقط ممکن است به جلیی بریم که هر گز کسی نبوده
ما مارپیچ را تا پایان خواهیم پیمود

به من یاد آوری کن این را
چیزهایی را یاد آور باش
همه چیز را یاد آور باش
و ببین که هوا تغییر می کن

There are no words.

[13] - Faaip de Oiad
-------------------------